Jeśli planujesz podróż do krajów Dalekiego Wschodu, spotkasz się w poradnikach z zaleceniem wykonania szczepionki przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu. Czym jest ta choroba, jak bardzo jest groźna – i czy faktycznie nie obejdzie się bez szczepienia?
Japońskie zapalenie mózgu – szczepionka
Wyjeżdżając na Daleki Wschód nie spotkasz się raczej z wymogiem posiadania udokumentowanego szczepienia przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu – ale skoro wiesz, że występuje na przykład na Filipinach czy na Tajwanie – warto pomyśleć o zabezpieczeniu przed tą chorobą, która w niektórych przypadkach bywa śmiertelna i może mieć poważne konsekwencje dla zdrowia. Łagodnie przebiegająca objawia się gorączką, aseptycznym zapaleniem opon mózgowych lub zapaleniem mózgu – zdarza się jednak, że japońskie zapalenie mózgu ma ciężki przebieg – trzeba ją wówczas szybko rozpoznać i rozpocząć leczenie. Do objawów, które pojawiają się nagle, należą:
- ostry ból głowy,
- wysoka gorączka,
- objawy oponowe, do których zalicza się między innymi sztywność karku, bolesność uciskowa gałek ocznych, światłowstręt czy nadwrażliwy słuch,
- niedowłady,
- zaburzenia świadomości.
W niektórych przypadkach – szacuje się, że jest to około 30% wszystkich zachorowań o ciężkim przebiegu, dochodzi do poważnych powikłań, takich, jak:
- ataksja, czyli brak koordynacji ruchowej,
- osłabienie siły i spowolnienie ruchowe,
- otępienie,
- zaburzenia psychiczne,
- drżenie spoczynkowe,
- inne objawy parkinsonizmu.
Japońskie zapalenie mózgu przenoszone jest przez komary z rodzaju Cule i Aedes. Co roku na tę chorobę zapada 30 – 50 tysięcy osób, najczęściej są to dzieci poniżej 15 roku życia. W miastach istnieje mniejsze ryzyko zarażenia – większość przypadków odnotowuje się wśród ludności zamieszkującej tereny wiejskie. Co ciekawe – statystyki zapadania na japońskie zapalenie mózgu wśród turystów pokazują, że nie ma żadnej reguły dotyczącej wieku osób chorujących z tej grupy. Działania profilaktyczne opierają się przede wszystkim na unikaniu ryzyka zarażenia – a więc odstraszaniu komarów za pomocą repelentów oraz używaniu moskitier. Ale skuteczne w walce z zarażeniami są także szczepionki – choć nie ma możliwości leczenia przyczynowego choroby, szczepienia okazują się skuteczne. Należy jednak pamiętać, że nawet w przypadku zastosowania przyspieszonego schematu szczepienia, a więc podania drugiej dawki po upływie zaledwie 7 dni – w przypadku planowania wyjazdu do krajów, w których istnieje ryzyko zarażenia się tą chorobą, musi minąć przynajmniej 14 dni od podania pierwszej dawki, aby organizm nabył odporność. Należy także wziąć pod uwagę możliwość wystąpienia skutków ubocznych szczepienia, które zwykle ustępują samoistnie – jednak planowana data wyjazdu powinna, dla zachowania komfortu wycieczki, zakładać czas na polepszenie samopoczucia.
- Październik miesiącem świadomości i profilaktyki raka piersi - 16 października 2020
- Jak działa telemedycyna? - 15 września 2020
- Polisa Nadziei – polisa OC/AC, dzięki której każdy może pomóc - 7 września 2020
